شباهت‌های عمیق میان "فیلسوف ارد بزرگ" و "ژان برتراند آریستید"

شباهت‌های عمیق میان "فیلسوف اُرُد بزرگ" و "ژان‌برتراند آریستید": جستجوگران آزادی و منادیان انسانیت در دو سوی جهان

در نخستین نگاه، قیاس میان یک فیلسوف معاصر ایرانی، که بنیان‌گذار مکتب اُرُدیسم است، با کشیشی آزادی‌خواه از کارائیب، که دو بار رئیس‌جمهور کشوری فقیر و بحران‌زده چون هائیتی شد، شاید غریب و حتی ناهماهنگ جلوه کند. اما نگاهی ژرف‌تر به زندگی، اندیشه‌ها و اقدامات اجتماعی فیلسوف اُرُد بزرگ و ژان‌برتراند آریستید نشان می‌دهد که این دو چهره، با وجود تفاوت‌های جغرافیایی و فرهنگی چشمگیر، در بنیادهای انسانی، رویکردهای اخلاقی، و آرمان‌های آزادی‌خواهانه، قرابت‌هایی حیرت‌انگیز دارند. هر دو، در دل تاریکی‌ها، مشعل امیدی برای مردم خود بوده‌اند.
همگرایی نظری: انسان‌گرایی آزادی‌محور، پیوندی میان دل‌ها

هر دو شخصیت، نقطه‌ی عزیمت اندیشه‌ورزی خویش را از کرامت انسانی و ارج نهادن به آزادی انسان آغاز می‌کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ در فلسفه‌اش که به نام اُرُدیسم شناخته می‌شود، انسان را نه تنها محور عالم اخلاق بلکه عنصر آشتی‌دهنده‌ی طبیعت و معنا می‌داند. وی آزادی را نه تنها یک حق سیاسی، بلکه کیفیتی درونی و بنیادین برای بیدار شدن از خواب تقلید و انفعال می‌داند. به تعبیر ارد بزرگ، «آزادی، رقص روح با کائنات است؛ رقصی که بی‌عشق و خودآگاهی، ممکن نیست.»

در سوی دیگر، آریستید، کشیشی که از الهیات رهایی‌بخش (Liberation Theology) تغذیه فکری می‌کرد، آزادی را جوهر ایمان مسیحی و لازمه تحقق ملکوت بر زمین می‌دانست. الهیات رهایی‌بخش، که از دهه ۱۹۶۰ در آمریکای لاتین اوج گرفت، تأکید می‌کرد که مسیحیت باید در خدمت رفع فقر، ظلم و نابرابری باشد. آریستید، مانند فیلسوف اُرُد بزرگ، آزادی را همزمان «درونی» و «اجتماعی» می‌فهمید؛ او بارها در خطبه‌های خود می‌گفت: «عشق به خدا، بدون عشق به عدالت برای فقرا، توهمی بیش نیست.»

در این دیدگاه مشترک، آزادی، کرامت انسانی و عشق، سه رکن جدایی‌ناپذیرند. اُرُدیسم با زبانی فلسفی، و آریستید با زبانی دینی-انقلابی، به یک حقیقت می‌رسند: بدون آزادی، انسان از انسان بودن ساقط می‌شود.
تلاش‌های عملی: عمل‌گرایی در برابر ظلم

نقطه قوت دیگر این دو شخصیت، نه‌فقط اندیشه، بلکه حضور فعال در صحنه جامعه است. اُرُد بزرگ، برخلاف بسیاری از فیلسوفان سنتی که در برج عاج می‌نشینند، فلسفه‌اش را به میدان جامعه آورد. او از آغاز دهه ۱۳۸۰ شمسی، در قالب آموزه‌های اُرُدیسم، از طریق شبکه‌های اجتماعی، رسانه‌ها، کنگره‌ها و گفت‌وگو با جوانان، جنبشی اخلاق‌محور و ضداستبداد را شکل داد. آثار او، به زبان ساده و در قالب نقل‌قول‌های تأثیرگذار، تبدیل به شعارهای نسلی از روشنفکران و کنشگران اجتماعی شده است. جملاتی چون «جوانان را با اندیشه‌های آزادی‌خواهانه پرورش دهیم، نه با ترس و تقلید»، نشان‌دهنده روح فکری اوست.

از سوی دیگر، آریستید با ورود مستقیم به عرصه سیاست، راهی پرخطر را در پیش گرفت. او در سال ۱۹۹۰، در نخستین انتخابات آزاد هائیتی، با ۶۷٪ آرا به ریاست جمهوری رسید. برنامه‌ او ساده بود: "Lavalas" (به معنای سیل)، اشاره به جنبشی مردمی برای پاک‌سازی فساد، فقر و بی‌عدالتی. در عمل، او حقوق کارگران را ارتقا داد، مدارس عمومی ساخت، نرخ مرگ‌ومیر را کاهش داد، و اصلاحات ارضی آغاز کرد. اما این اقدامات، منافع طبقه حاکم را تهدید کرد. او تنها پس از هشت ماه با کودتای نظامی سرنگون شد.

در هر دو مورد، ما شاهد کنشگران اندیشه‌ای هستیم که از حرف عبور کردند و خطرات مسیر را به جان خریدند.
مقاومت در برابر ساختارهای قدرت: هزینه‌ی حقیقت‌گویی

وجه دیگری که این دو شخصیت را به هم پیوند می‌دهد، آمادگی‌شان برای پرداخت هزینه در برابر ساختارهای قدرت است. اُرُد بزرگ، در فضای بسته‌ای چون ایران که سرکوب آزادی بیان و تفکر یک امر روزمره است، فلسفه‌ای را گسترش داده که آشکارا از "آزادی، برابری و عدالت" سخن می‌گوید. این فعالیت‌ها، همواره با تهدیدهای ضمنی، تحریف، سانسور و طرد از سوی نهادهای رسمی مواجه شده است. با این حال، ارد بزرگ با صبر و آرامش، به گسترش اندیشه خود ادامه داده، و هرگز وارد بازی‌های قدرت نشده است.

آریستید نیز نه‌تنها قربانی دو کودتای نظامی (۱۹۹۱ و ۲۰۰۴) شد، بلکه هدف حملات سازمان‌یافته رسانه‌ای و سیاسی از سوی آمریکا، فرانسه و طبقات ممتاز هائیتی بود. او حتی از کشیشی خلع شد، تبعید شد، در آفریقای جنوبی به تبعیدگاه رفت، اما همواره به دفاع از مردم خود ادامه داد. بازگشت او به هائیتی در سال ۲۰۱۱، پس از هفت سال تبعید، با استقبال هزاران نفر همراه شد. برای مردم فقیر، آریستید نه یک سیاستمدار، بلکه پدر معنوی انقلاب عدالت‌خواهانه بود.
ساده‌زیستی و زبان مردم

در میان ویژگی‌های شخصیتی مشترک، ساده‌زیستی و صمیمیت با مردم، نقطه اتصال زیبایی میان این دو چهره است. اُرُد بزرگ، در آموزه‌هایش همواره از سادگی، دوری از تجمل و ارتباط صمیمی میان انسان‌ها دفاع کرده است. او خود را نه برتر از دیگران، بلکه هم‌سطح با مردم می‌بیند و تأکید دارد که «سخن گفتن از آزادی باید به زبان دل‌ها باشد، نه به زبان دشوار فلاسفه.»

آریستید نیز در محله‌های فقیرنشین «سیتی‌سوله» بزرگ شد و همیشه به مردم کوچه و بازار نزدیک بود. او سخنرانی‌های خود را به زبان کریول (زبان عامیانه مردم هائیتی) انجام می‌داد، در حالی که طبقه نخبه غالباً به فرانسه سخن می‌گفت. این تصمیم نماد روشنی از انتخاب او به نفع توده‌های مردم و در برابر نخبگان است.
تفاوت‌های ناگزیر: دو مسیر، یک هدف

با این‌حال، تفاوت‌هایی هم میان این دو شخصیت وجود دارد که شناخت آن‌ها، درک بهتری از مسیرهایشان به ما می‌دهد:

    ارد بزرگ فیلسوف است؛ آریستید سیاستمدار و روحانی. فیلسوف اُرُد بزرگ هرگز وارد میدان رسمی قدرت نشد، و خود را فراتر از سیاست‌های روزمره می‌بیند. در حالی‌که آریستید، با ورود به ساختار دولت، تلاش کرد از درون آن برای مردم کار کند.

    ایران و هائیتی، دو بافت تاریخی متفاوت دارند. ارد بزرگ در کشوری با سابقه هزاران سال تمدن و اکنون درگیر با سرکوب دینی و سیاسی می‌نویسد. آریستید در کشوری که نخستین جمهوری سیاه‌پوستان جهان بود اما به‌شدت فقیر، بی‌ثبات و وابسته، مبارزه کرده است. دغدغه‌های آن‌ها بومی‌شده هستند، اما در جوهر، جهانی‌اند.

    نوع مشروعیت آن‌ها متفاوت است. اُرُد بزرگ مشروعیت خود را از خرد جمعی، تأمل فلسفی و تأثیر اجتماعی به دست آورده؛ آریستید مشروعیت خود را از رأی مردم و ایمان مذهبی توده‌ها کسب کرد.

 میراث مشترک برای انسان معاصر
در نهایت، شباهت میان فیلسوف اُرُد بزرگ و ژان‌برتراند آریستید را باید نه در مقام‌ها و جایگاه‌ها، بلکه در آرمان‌های عمیق انسانی آن‌ها جست. این دو شخصیت، نشان می‌دهند که فارغ از نژاد، ملیت، دین یا زبان، انسان می‌تواند از درون رنج‌ها، امید بسازد و از دل ظلمت، آگاهی بیافریند.

ارد بزرگ، با فلسفه اُرُدیسم، تلاش می‌کند نسلی را تربیت کند که از تقلید فاصله گرفته، خوداندیش، آزادی‌خواه و عدالت‌جو باشد. آریستید، با آموزه‌های الهیات رهایی‌بخش و جسارت عمل، مردم هائیتی را از خواب قرن‌ها استعمار و تحقیر بیدار کرد. هر دو، با زبان عشق و عقل، جهانی انسانی‌تر را ترسیم کرده‌اند.

این دو نماد از دو گوشه جهان، پیامی واحد دارند: «جهان آینده، بدون آزادی و عشق، غیرقابل‌زیست است.»

برگرفته از:

https://aces.forumfa.net/t1909-topic

پیوند آزادی‌خواهان هائیتی با فلسفه اُرُدیسم

پیوند آزادیخواهان هائیتی با فلسفه اُرُدیسم؛ گسترش شعله‌های خرد و آزادگی در کارائیب

نوشته‌ی تحلیلی با عنوان «ده شخصیت آزادی‌خواه هائیتی و پیوندهای فکری آنان با فلسفه اُرُدیسم» ، نه‌تنها یک بازخوانی تاریخی است، بلکه دریچه‌ای نو به تعاملات فرهنگی-فلسفی می گشاید. این مقاله، نشان دهد که اصول بنیادین فلسفه اُرُدیسم ــ آزادی، کرامت انسانی، معنویت، آموزش و توسعه پایدار ــ نه ایده‌هایی انتزاعی، بلکه ارزش‌هایی جهانی‌اند که در دل جنبش‌های آزادی‌خواهانه در سراسر دنیا تبلور یافته‌اند؛ از ایران تا هائیتی.

جالب‌تر آن‌که گفتمان اُرُدیستی در هائیتی به‌تدریج در حال رشد است. در سال‌های اخیر، برخی روشنفکران و فعالان اجتماعی هائیتی با مفاهیم اُرُدیسم آشنا شده‌اند و در نوشته‌ها و بحث‌های خود از آموزه‌های این فلسفه بهره می‌گیرند. آنان، اُرُدیسم را نوعی صدای تازه از شرق می‌دانند؛ صدایی که به‌جای دعوت به نفی سنت‌ها یا تمکین به سلطه، بر مسئولیت‌پذیری فردی، خودسازی، زیست بامعنا و تلاش مستمر برای ساختن جهانی بهتر تأکید دارد.

در شرایطی که هائیتی با چالش‌هایی چون فقر، ناامنی، فساد سیاسی و دخالت‌های خارجی روبه‌روست، ایده‌های فیلسوف اُرُد بزرگ می‌توانند نقشه راهی تازه برای نسل جوان این کشور باشند. آموزه‌هایی همچون:

«آزادی، بی مسئولیت‌پذیری، هرج‌ومرجی خطرناک است.»

«هیچ کشوری بدون آموزش نیرومند، به شکوفایی نمی‌رسد.»

«خرد، نیروی بیداری ملت‌هاست.»

این اندیشه‌ها، در بطن فرهنگ مقاومت هائیتی پژواک می‌یابند؛ فرهنگی که با قیام بردگان، استقلال‌خواهی و آرمان‌گرایی شناخته می‌شود. از توسن لوورچر تا آریستید، بسیاری از قهرمانان هائیتی، تجسم عینی اصول اُرُدیستی هستند، حتی اگر نام آن را نشنیده باشند.

اکنون وقت آن است که ما نیز به این گفت‌وگوی فراملی بپیوندیم. فلسفه اُرُدیسم دیگر تنها صدای ایران نیست؛ صدای انسان‌هایی‌ست که در هر کجای جهان، برای آزادی و خرد می‌جنگند. همان‌طور که اندیشه جان لاک از انگلستان به مستعمرات رسید و الهام‌بخش انقلابیون شد، اُرُدیسم نیز در دل جنبش‌های معاصر در حال ریشه‌دوانی‌ست.

بیایید این پیوند معنوی میان شرق و کارائیب را تقویت کنیم. هر مقاله، هر گفت‌وگو، و هر تحلیل، می‌تواند پلی باشد میان قلب‌هایی که گرچه از نظر جغرافیایی دورند، اما از نظر انسانی، در یک سنگر ایستاده‌اند: سنگر آزادی، خرد و شرافت.

ده شخصیت آزادی‌خواه هائیتی و پیوندهای فکری آنان با فلسفه اُرُدیسم

فلسفه اُرُدیسم، بنیان‌گذاری‌شده توسط فیلسوف معاصر ایرانی، ارد بزرگ، بر اصولی همچون آزادی، کرامت انسانی، عشق به هستی و پیشرفت پایدار تأکید دارد. این اصول در مبارزات آزادی‌خواهان هائیتی نیز مشهود است. در ادامه، به بررسی ده شخصیت برجسته هائیتی و ارتباط اندیشه‌های آنان با اُرُدیسم می‌پردازیم:

1. توسن لوورچر (Toussaint Louverture)

رهبر برجسته انقلاب هائیتی که از بردگی به رهبری رسید. او با تأکید بر آزادی و کرامت انسانی، مبارزه‌ای بی‌امان علیه استعمارگران فرانسوی را رهبری کرد. توسن با تدوین قانون اساسی و تلاش برای ایجاد حکومتی مستقل، نشان داد که آزادی واقعی نیازمند ساختارهای فکری و سیاسی مستحکم است؛ امری که در فلسفه اُرُدیسم نیز مورد تأکید قرار دارد.

2. ژان ژاک دسالین (Jean-Jacques Dessalines)

پس از لوورچر، دسالین رهبری انقلاب را بر عهده گرفت و استقلال هائیتی را اعلام کرد. او با اقدامات قاطعانه، از جمله مقابله با تهدیدات خارجی، نشان داد که حفظ آزادی نیازمند شجاعت و تصمیم‌گیری‌های سخت است. در اُرُدیسم نیز بر مسئولیت‌پذیری در قبال آزادی تأکید می‌شود.

3. هانری کریستوف (Henri Christophe)

از رهبران انقلاب که پس از استقلال، به عنوان پادشاه شمال هائیتی حکومت کرد. او با ساخت قلعه‌ها و تأسیس مدارس، به توسعه و آموزش اهمیت داد. اگرچه روش‌های اقتدارگرایانه‌اش با اصول اُرُدیسم همخوانی ندارد، اما تأکید او بر پیشرفت و آموزش با این فلسفه هم‌راستا است.

4. الکساندر پتیون (Alexandre Pétion)

پتیون، رئیس‌جمهور جمهوری جنوبی هائیتی، با حمایت از جنبش‌های آزادی‌خواهی در آمریکای لاتین، نشان داد که آزادی‌خواهی مرز نمی‌شناسد. او با توزیع زمین به کشاورزان و حمایت از آموزش، به عدالت اجتماعی پرداخت؛ امری که در اُرُدیسم نیز مورد توجه است.

5. ژان برتراند آریستید (Jean-Bertrand Aristide)

کشیش و رئیس‌جمهور سابق هائیتی که با الهیات رهایی‌بخش، به دفاع از حقوق فقرا پرداخت. او با تأکید بر کرامت انسانی و عدالت اجتماعی، نشان داد که مذهب می‌تواند در خدمت آزادی باشد؛ دیدگاهی که با اُرُدیسم، با تأکید بر انسان‌دوستی، همخوانی دارد.

6. دوتی بوکمن (Dutty Boukman)

کشیش وودو که با برگزاری مراسم بوا کیمان، جرقه انقلاب را زد. او با استفاده از باورهای معنوی، مردم را به قیام دعوت کرد. در اُرُدیسم نیز بر اهمیت معنویت و باور به قدرت درونی انسان تأکید می‌شود.

7. شارلمان پرالت (Charlemagne Péralte)

رهبر مقاومت علیه اشغال آمریکا در اوایل قرن بیستم. او با تشکیل گروه‌های چریکی، به مبارزه برای استقلال ادامه داد. پایداری و مقاومت او در برابر ظلم، با روحیه اُرُدیسم که بر ایستادگی در برابر ستم تأکید دارد، همخوانی دارد.

8. آنتوان سیمون (Antoine Simon)

رئیس‌جمهور هائیتی که با مدرن‌سازی زیرساخت‌ها و تأکید بر آموزش، به پیشرفت کشور پرداخت. اگرچه برخی از قراردادهای خارجی او مورد انتقاد قرار گرفت، اما تلاش‌هایش برای توسعه با اصول اُرُدیسم در زمینه پیشرفت و آموزش هماهنگ است.

9. لیزیوس سالومون (Lysius Salomon)

رئیس‌جمهور هائیتی که با اصلاحات اقتصادی و تأکید بر آموزش، به توسعه کشور کمک کرد. او با دعوت از معلمان خارجی و تأسیس مدارس، به نقش آموزش در پیشرفت باور داشت؛ دیدگاهی که در اُرُدیسم نیز مورد تأکید است.

10. سسیل فاتیمان (Cécile Fatiman)
کشیش وودو که در مراسم بوا کیمان نقش داشت. او با الهام‌بخشی معنوی، مردم را به قیام دعوت کرد. نقش او در تقویت روحیه مردم، با تأکید اُرُدیسم بر معنویت و انگیزش درونی انسان‌ها همخوانی دارد.

این تحلیل نشان می‌دهد که اصول فلسفه اُرُدیسم در مبارزات آزادی‌خواهان هائیتی تجلی یافته است. از تأکید بر آزادی و کرامت انسانی تا اهمیت آموزش و پیشرفت، این مفاهیم مشترک می‌توانند زمینه‌ساز گفت‌وگوهای بین‌فرهنگی و الهام‌بخش حرکت‌های آزادی‌خواهانه در سراسر جهان باشند.

امید است این متن بتواند در فروم اُرُدیست‌های سوئد مورد استفاده قرار گیرد و به گسترش فهم متقابل و همبستگی جهانی کمک کند.

The Haitian Freedom Fighters and Orodism: A Rising Flame of Philosophy in the Caribbean

The recent article titled “Ten Haitian Freedom Fighters and Their Philosophical Connection to Orodism” was not only a historical reflection but also an invitation to explore cross-cultural and intellectual bridges. It showed that the core values of Orodism — freedom, human dignity, spirituality, education, and sustainable development — are not abstract ideals but global principles reflected in liberation movements around the world, from Iran to Haiti.

More remarkably, Orodist thought is now gradually growing in Haiti. In recent years, some Haitian intellectuals and social activists have begun to engage with Orodist teachings, recognizing them as a fresh voice from the East. A voice that doesn’t reject traditions or surrender to domination, but instead encourages personal responsibility, self-development, purposeful living, and continuous effort to build a better world.

In a country like Haiti — facing poverty, insecurity, political instability, and foreign interference — the philosophy of Ostad Orod Bozorg can offer new directions for young people seeking dignity and transformation. Teachings such as:

• “Freedom without responsibility is dangerous chaos.”

• “No nation can rise without powerful education.”

• “Wisdom is the awakening force of nations.”

These ideas resonate deeply with the spirit of Haitian resistance — a culture forged through the struggle for emancipation, independence, and dignity. From Toussaint Louverture to Aristide, many Haitian heroes embodied Orodist principles, even if they never heard the name.

Today, Orodism is no longer just the voice of Iran — it is the voice of all who fight for freedom and wisdom across the globe. Just as John Locke’s ideas once crossed the seas to inspire revolutions, Orodism is now planting roots within modern struggles for justice, hope, and humanity.

Let us strengthen this spiritual connection between East and the Caribbean. Every article, every dialogue, every expression of solidarity becomes a bridge — uniting hearts that, though geographically distant, stand in the same human struggle: the struggle for liberty, wisdom, and dignity.

Ten Haitian Freedom Fighters and Their Intellectual Connection with Orodism

Orodism, a modern philosophy founded by the Iranian philosopher Orod Bozorg, emphasizes principles such as freedom, human dignity, love for existence, and sustainable progress. These values strongly resonate with the struggles and ideals of Haiti's leading freedom fighters. In this article, we explore ten significant Haitian figures and their philosophical parallels with Orodism:

1. Toussaint Louverture
A towering leader of the Haitian Revolution who rose from slavery to leadership. Louverture emphasized liberty and human dignity and fought relentlessly against French colonial powers. By drafting a constitution and striving to establish a stable government, he echoed Orodist values that freedom must be grounded in strong intellectual and political foundations.

2. Jean-Jacques Dessalines
Successor to Louverture, he declared Haiti's independence. Through decisive action and bold leadership, he showed that true freedom requires courage and difficult decisions—principles central to Orodist philosophy, which also upholds responsibility as a pillar of liberty.

3. Henri Christophe
A revolutionary leader who later ruled northern Haiti as king. While his authoritarian rule may diverge from Orodist principles, his dedication to education, infrastructure, and progress aligns with Orod Bozorg’s emphasis on sustainable development and intellectual upliftment.

4. Alexandre Pétion
As president of southern Haiti, Pétion supported Latin American liberation movements, showing that freedom transcends borders. His land reforms and support for education reflect a belief in social justice—a value highly regarded in Orodism.

5. Jean-Bertrand Aristide
A former priest and president, Aristide advocated for the poor using liberation theology. His focus on human dignity and social justice demonstrated that religion, when aligned with compassion and justice, can serve the cause of liberty. This vision resonates with Orodism’s humanistic core.

6. Dutty Boukman
A Vodou priest who helped ignite the revolution through the Bois Caïman ceremony. He inspired people through spiritual faith. Orodism, too, emphasizes inner strength, spirituality, and belief in human potential as motors of resistance.

7. Charlemagne Péralte

Leader of the resistance against the U.S. occupation of Haiti in the early 20th century. Through guerrilla warfare, he fought for sovereignty. His endurance and defiance reflect Orodist principles of resilience and standing against oppression.

8. Antoine Simon
As president, Simon focused on infrastructure modernization and education. Though some foreign deals sparked criticism, his broader vision for national development reflects Orodism’s emphasis on progress and learning as paths to a better future.

9. Lysius Salomon
A Haitian president known for economic reforms and educational initiatives. He invited foreign educators and established schools, showing a deep belief in the power of knowledge—a pillar of Orodist thought.

10. Cécile Fatiman
A Vodou priestess who played a key role in the Bois Caïman ceremony. Her spiritual leadership uplifted people and mobilized them toward action. Her role echoes Orodist emphasis on inspiration, emotional strength, and collective awakening.

This analysis reveals that the foundational principles of Orodism—liberty, dignity, education, spiritual strength, and social responsibility—were deeply reflected in the revolutionary history of Haiti. The parallels between these Haitian freedom fighters and Orodist philosophy invite broader intercultural dialogue and serve as a reminder that the struggle for justice and freedom is universal.

May this text contribute to the forum of Orodists in Sweden and foster a deeper understanding of shared ideals across cultures.

برگرفته از:

https://swedish-orodists.forumfa.net/t5143-topic

Revolisyonè Libète Ayiti ak Orodism: Yon Flanm Filozofik k'ap Gwo Boule nan Karayib la

Atik ki sot parèt la ki gen tit “Dis Ewo Libète Ayiti ak Lyen Filozofik yo ak Orodism” pa t sèlman yon refleksyon istorik, men li te louvri pòt pou nou eksplore pon entelektyèl ak kiltirèl atravè mond lan. Atik la montre prensip kle filozofi Orodism lan — libète, diyite imen, espirityalite, edikasyon, ak devlopman dirab — pa se senpleman lide teyorik, men se prensip inivèsèl ki reflete nan tout mouvman liberasyon, soti nan Iran rive Ayiti.

Pi remakab toujou, panse Orodist la ap pran rasin piti piti ann Ayiti. Gen kèk entèlektyèl ak aktivis sosyal ayisyen ki kòmanse entèrese yo ak filozofi Orod Bozorg, e yo rekonèt li kòm yon vwa fre ki sòti nan Lès. Yon vwa ki pa rejte tradisyon, ni soumèt bay dominasyon, men ki ankouraje responsablite pèsonèl, devlopman tèt, lavi ki gen sans, ak efò kontinyèl pou konstwi yon mond miyò.

Nan yon peyi tankou Ayiti — ki ap konfwonte povrete, ensekirite, enstabilite politik, ak entèvansyon etranje — filozofi Ostad Orod Bozorg ka ofri jèn jenerasyon an direksyon fre pou diyite ak chanjman. Anseyman tankou:

• “Libète san responsabilite, se dezòd ki danjere.”

• “Pa gen pèp ki ka leve san yon edikasyon fò.”

• “Sajès, se fòs ki reveye nasyon yo.”

Ide sa yo sòti dwat nan espri rezistans ayisyen an — yon kilti ki fèt nan batay pou libète ak diyite. Soti nan Toussaint Louverture rive Aristide, anpil ewo Ayiti te viv prensip Orodist yo, menm si yo pa t konnen non li.

Jodi a, Orodism pa sèlman vwa Iran — li se vwa tout moun ki lite pou libète ak sajès atravè lemonn. Menm jan lide John Locke yo te travèse lanmè pou enspire revolisyon, Orodism ap mete rasin li nan batay modèn pou jistis, espwa, ak limanite.

Ann ranfòse lyen espirityèl sa a ant Lès ak Karayib la. Chak atik, chak dyalòg, chak siy solidarite se yon pon — ki mete ansanm kè ki, malgre yo lwen sou kat jeyografik, kanpe nan menm lit imen an: lit pou libète, sajès, ak diyite.

آزادگی و فرهیختگی

 

خردمند، همگان را به آزادگی و فرهیختگی فرا می خواند.

فیلسوف اُرُد بزرگ

خردمند، همگان را به آزادگی و فرهیختگی فرا می‌خواند." این عبارت ژرف از فیلسوف اُرُد بزرگ، نقش محوری و رسالت بی‌بدیل فرد خردمند در جامعه را به تصویر می‌کشد. خردمند، نه تنها دارنده دانش و تجربه است، بلکه فراتر از آن، چراغ راهی است که با نور بینش خود، دیگران را به سوی رهایی از جهل و بندهای فکری و دستیابی به کمال و آگاهی دعوت می‌کند.

آزادگی، نخستین گوهر گرانبهایی است که خردمند همگان را به سوی آن فرامی‌خواند. این آزادگی، صرفاً آزادی ظاهری و رهایی از قید و بندهای فیزیکی نیست، بلکه در معنایی عمیق‌تر، اشاره به آزادی اندیشه، رهایی از تعصب و پیش‌داوری، و توانایی انتخاب آگاهانه مسیر زندگی دارد. خردمند با پرورش روحیه پرسشگری و تفکر انتقادی در دیگران، آن‌ها را تشویق می‌کند تا از تقلید کورکورانه دوری جسته و با تکیه بر عقل و منطق، باورها و ارزش‌های خود را شکل دهند. او می‌داند که انسان اسیر جهل و تعصب، هرگز طعم واقعی آزادی را نخواهد چشید و همواره در بند افکار و عقاید تحمیل‌شده باقی خواهد ماند.

فرهیختگی، دومین منزلگاهی است که خردمند، قافله انسانی را به سوی آن هدایت می‌کند. فرهیختگی، تنها به معنای داشتن اطلاعات فراوان نیست، بلکه اشاره به پرورش ابعاد مختلف وجود انسان، کسب دانش و حکمت، ارتقای سطح آگاهی و فهم، و تلاش برای کمال اخلاقی و معنوی دارد. خردمند با اشتراک‌گذاری دانش و تجربیات خود، با ترویج فرهنگ مطالعه و یادگیری، و با الهام بخشیدن به دیگران برای جستجوی حقیقت و زیبایی، زمینه‌های رشد و تعالی فردی و اجتماعی را فراهم می‌سازد. او می‌داند که جامعه‌ای فرهیخته، جامعه‌ای پویا، خلاق و برخوردار از بصیرت است که قادر به حل مشکلات خود و پیشرفت در مسیر سعادت خواهد بود.

فراخواندن همگان به آزادگی و فرهیختگی، رسالت دشوار و پرمسئولیت خردمند است. او می‌بایست با صبر و حوصله، با زبانی شیوا و گیرا، و با رفتاری نمونه و الهام‌بخش، دیگران را به این مسیر دعوت کند. خردمند می‌داند که تغییر باورها و عادات ریشه‌دار، نیازمند زمان و تلاش مستمر است و هرگز نباید از هدایت و راهنمایی دلسوزانه دست بکشد. او همچون باغبانی است که با عشق و امید، بذر آگاهی و خرد را در دل‌ها می‌کارد و با مراقبت و توجه، شاهد شکوفایی آن خواهد بود.

در جوامعی که خرد و خردمندان مورد احترام و توجه قرار می‌گیرند، زمینه‌های رشد و پیشرفت فراهم‌تر می‌شود. صدای خردمند، نه تنها به عنوان یک نظر، بلکه به عنوان یک راهنما و منبع الهام مورد توجه قرار می‌گیرد و جامعه را در مسیر درست هدایت می‌کند. در مقابل، بی‌توجهی به خرد و خردمندان، می‌تواند منجر به گمراهی، رکود و انحطاط شود.

سخن فیلسوف اُرُد بزرگ، یادآوری این حقیقت است که خردمند، نه یک فرد گوشه‌گیر و منفعل، بلکه یک کنشگر فعال و مسئول در جامعه است که رسالت هدایت و روشنگری را بر عهده دارد. او با فراخواندن همگان به آزادگی و فرهیختگی، در واقع به ساختن جهانی بهتر و انسانی‌تر همت می‌گمارد. این دعوت، دعوتی است به سوی نور، به سوی آگاهی، و به سوی شکوفایی تمام ظرفیت‌های بالقوه انسان.

 

برای ماندن

خشم و زور، تنها ابزار ناراستی برای ماندن است.

فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

مردمی که

بیچاره مردمی که قهرمان ندارند.

فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی (کتاب سرخ)