بی شک ما می توانیم بهترین در بین نیاکان و گذشتگان خود باشیم اما خوی و کشش های ما، هدیه همه آنهاست.
فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی (کتاب سرخ)
گیتی به سوی آینده پیش می تازد، از آنانی که مدام در گذشته شنا می کنند، بگریزید.
فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی (کتاب سرخ)
زمان، چون رودی بیتوقف، در پهنه هستی جاری است و همهچیز را در دگرگونی خود همراه میکند. فلسفه اُرُدیسم، که اُرُد بزرگ در کتاب سرخ آن را پرورانده، ما را دعوت میکند که نهتنها با این جریان همگام شویم، بلکه با خرد و مهر، از آن برای ساختن جزیره اُرُدیسم بهره ببریم؛ سرزمینی که در آن عشق به هستی، انسانیت و آزادی شکوفا میشود. اما دیدگاه اُرُدیسم به زمان و هستی چیست؟ چگونه میتوانیم با دگرگونیهای گیتی همزیستی کنیم؟ و چرا زمان، گوهری گرانبها برای خلق جهانی نوین است؟ این مقاله کاوشی است در قلب زمان و هستی در اُرُدیسم، راهی به سوی زیستن آگاهانه در هماهنگی با گیتی.
اُرُد بزرگ میگوید: «ما بخشی از سرشاخههای گیتی هستیم، آمدهایم تا شکوفا شویم و سرشاخهای زیباتر به جهان هدیه دهیم.» در اُرُدیسم، هستی یک گلستان بیکران است که پیوسته در حال تغییر و تکامل است. این فلسفه به ما میآموزد که بهجای مقاومت در برابر دگرگونیهای طبیعت، با آنها همراه شویم. هستی، از نگاه اُرُدیسم، نه یک میدان جنگ برای تسخیر، بلکه یک همسفر است که باید با مهر و احترام با آن رفتار کنیم. در جزیره اُرُدیسم، انسانها با پذیرش چرخههای زندگی—تولد، رشد و پایان—به هماهنگی با گیتی میرسند و از تخریب طبیعت پرهیز میکنند.
اُرُد بزرگ مینویسد: «زمان، گرانبهاترین گوهر آدمی است.» در اُرُدیسم، زمان نهتنها یک خط مستقیم، بلکه فرصتی برای خلق و مهرورزی است. اُرُد باور دارد که هر لحظه، بذری است که میتواند میوهای برای آیندگان به بار آورد. در جزیره اُرُدیسم، مردم زمان را هدر نمیدهند؛ آنها با آگاهی از ارزش هر ثانیه، برای رشد خود و جامعهشان کوشش میکنند. این ارزشگذاری به زمان، ما را از روزمرگی و بیتفاوتی دور میکند و به ما میآموزد که با هر نفس، گامی به سوی آرمانهای اُرُدیسم برداریم.
اُرُدیسم به ما یاد میدهد که دگرگونی، نه یک تهدید، بلکه جوهره حیات است. اُرُد میگوید: «دگرگونی، قانون گیتی است و ما باید با آن همساز شویم.» این همزیستی یعنی پذیرش تغییرات زندگی—چه شادیها و چه سختیها—با قلبی باز و ذهنی خردمند. مثلاً، به جای اندوه برای گذشته، میتوانیم از تجربههایمان درس بگیریم و آیندهای بهتر بسازیم. در جزیره اُرُدیسم، مردم با طبیعت همگاماند: آنها درخت میکارند، منابع را حفظ میکنند، و به چرخههای طبیعی احترام میگذارند. این همزیستی، نهتنها زمین را زنده نگه میدارد، بلکه روح انسان را نیز آرام میسازد.
اُرُدیسم از ما نمیخواهد که در برابر زمان و هستی تسلیم شویم، بلکه دعوت میکند که با آگاهی از آنها بهره ببریم. اُرُد مینویسد: «هر لحظه را گرامی بدار، چرا که بازنمیگردد.» این آگاهی میتواند در زندگی روزمره نمود یابد: به جای هدر دادن وقت در خشم یا حسرت، میتوانیم با عزیزانمان وقت بگذرانیم، یک مهارت جدید بیاموزیم، یا به طبیعت کمک کنیم. مثلاً، اختصاص دادن زمانی برای کاشتن یک گل، کمک به یک نیازمند، یا حتی نوشتن اندیشههایمان، راههایی برای همزیستی با دگرگونی گیتی است. در جزیره اُرُدیسم، هر فرد با ارزشگذاری به زمان، به ساختن جامعهای مهربان و پایدار کمک میکند.