«مسافران» تا کی باید تاوان «اعتیاد رانندگان» را بدهند؟

بسیار شرم آور است که برغم این همه دستگاه ، باز هم تعداد کثیری از رانندگان معتاد هستند و معلوم است که معتاد ، به ویژه در ساعات شب، بیش از دیگران در معرض حادثه سازی است.
عصرایران - سقوط یک دستگاه اتوبوس به دره ای در جاده هراز ، تعداد زیادی از هموطنان مان را به کام مرگ و جراحت فرستاد که تا لحظه نگارش این متن ، تعداد کشته شدگان به 20 نفر رسیده است.

این که علت وقوع سانحه چه بوده است ، هنوز مشخص نیست اما به بهانه این حادثه غم انگیز که ساعت 4.5 صبح به وقوع پیوسته یک نکته را می توان به طور کلی ( و نه درباره حادثه اخیر) درباره سوانح اتوبوسی مطرح کرد و باقی موارد را در آینده پی گرفت.

 ضمن احترام به رانندگان و کمک رانندگانی که برای حمل مسافران بین شهری زحمت می کشند و شب و روز و تابستان و زمستان ، در نهایت احتیاط، قانونمداری و امانتداری مردم را به مقصد می رسانند، باید به صراحت و بی تعارف گفت که بخش قابل توجهی از کسانی که جان و مال مردم را در جاده ها و اتوبان های بیرون شهر به دست می گیرند ، مشکل اعتیاد دارند ، هر چند که ممکن است گواهی سلامت هم داشته باشند!

این در حالی است که بر وضعیت این رانندگان ، هم شرکت های مسافری ، هم وزارت راه و ترابری و هم پلیس نظارت دارند و این ، بسیار شرم آور است که برغم این همه دستگاه ، باز هم تعداد کثیری از رانندگان معتاد هستند و معلوم است که معتاد ، به ویژه در ساعات شب ، بیش از دیگران در معرض حادثه سازی است.
جای معتاد هر جا که باشد، پشت فرمان اتوبوس هایی نیست که زن و بچه مردم در آنند.



سوال مشخص از مدیران شرکت های مسافربری ، مسولان وزارت راه و ترابری و پلیس راهور این است که آیا واقعاً از کنترل رانندگان ناتوان هستند؟

این همه جوان و میانسال جویای کار که بسیار هم سالم هستند در این کشور وجود دارد؛ آیا نمی توان اولتیماتومی به رانندگان معتاد داد و سپس ، با آموزش و کارآموزی افراد جویای کار ، آنها را جایگزین کرد؟
کار راحتی نیست و طرح و برنامه می خواهد ولی باید انجام شود ، آن هم به یک علت ساده: "راننده هایی که معتاد هستند مردم را به کشتن می دهند و حتی خودشان هم کشته می شوند."

پیشنهاد مشخص این است که وزارت راه و ترابری و پلیس ، فرصت معقولی به شرکت های مسافربری بدهند تا محیط کاری شان را سالم سازی کنند و افراد سالم را جایگزین معتادها نمایند و بعد از آن ، با شرکت های متخلف که منافع خود و چند راننده معتاد را بر جان و مال مردم ترجیح می دهند ، برخورد جدی کنند.
البته همان گونه که ذکر شد ، این سخن ، نافی زحمات و خدمات شرکت های مسافربری و رانندگان شریف آنان نیست ، بلکه تمرکز صرفاً بر روی رانندگانی است که دچار اعتیادند و مسافران بیچاره باید تاوان اعتیاد آنان را با جان شان بدهند.

منتظر پاسخ وزارت راه و ترابری و پلیس به این پیشنهاد هستیم و نتیجه آن را چه مثبت و چه منفی به اطلاع مردم خواهیم رساند.