حکایات تاریخی شنیده نشده

حکایت می کنند که روزی ناصرالدین شاه به مازندران می رفت، در نزدیکی مقصد وقتی سر از پنجره ماشین بیرون آورد، دریا را مشاهده کرد، با تعجب از یکی از همراهان پرسید:
آن چیست؟!
آن شخص متملقانه تعظیمی نمود و عرض کرد: قربان! بحر خزر شرفیاب شده است!
*********
از اسکندر مقدونی، جهانگیر معروف پرسیدند: علت چیست که احترام استاد را بیش از پدر به جای می آوری؟
گفت: پدر سرمایه بخش تن است و استاد پرورنده جان- نهال آن فنا شود و داده این، جاودان بماند. بقول حکیم ارد بزرگ (پدر فلسفه نوین و چهارمین حکیم تاریخ ایران) : دست استاد خویش را ببوس، چون او هم پدر است ، هم پرورنده خرد.